Prostatitis (zapaljenje prostate)
Najčešće se javlja kod muškara od 20-40 i preko 60 godina. Nastaje uzlaznim putem iz inficirane prostatične uretre. Faktori rizika za nastanak prostatitisa su urinarni kateter, endoskopske urološke manipulacije (biopsija prostate, intermitentna kateterizacija bešike), fimoza, nezaštićeni seksualni odnosi. Akutni bakterijski prostatitis je ozbiljno oboljenje koje može dovesti u slučaju nepravilnog lečenja do zastoja mokraće i osnove za razvoj hroničnog bakterijskog prostatitisa.
Manifestuje se povišenom temperaturom, groznicom, opštom slabošću, mučninom i povraćanjem, otežanim mokrenjem, ponekad i zastojem mokraće, bolovima u donjim partijama trbuha, medjici i debelom crevu. Uzročnici su gram-negativni (Enterobacteriaceae, Proteus mirabilis, Pseudomonas aeruginosa, Klebsiella) i gram-pozitivni (Enterococcus) mikroorganizmi.
Dijagnoza se postavlja na osnovu laboratorijskih analiza (urin, urinokultura, SE, KKS, CRP, bris uretre), kliničkog pregleda, transabdominalnog ultrazvuka i TRUZ, radi diferenciranja zastoja mokraće i postojanja komplikacija (apsces prostate).
Nekomplikovani bakterijski prostatitis se leči ambulantno preparatima hinolona tokom najmanje 14 dana. U komplikovanijim slučajevima, potrebna je čak terapija tokom 4-6 nedelja, sa tim da u slučaju intolerancije na hinolone, kombinacija sulfametoksazol-trimetoprim može biti efikasna zamena.
U simptomatskom tretmanu se preporučuje terapija sa nesteroidnim antireumaticima i AB. Kod pacijenata sa simptomima koji liče na prostatitis, treba razlikovati bakterijski prostatitis od nezapaljenjskog sindroma hroničnog pelvičnog bola koji se leči nesteroidnim antireumaticima i AB.
Vrati se na stranicu BAZA ZNANJA